انـــــدیشه دیگر

نکته ی در خور نگرش درباره ی هفت سین های باستانی و کهن که از زمان باستان تا امروز, از سوی نیاکان ما, بر خوان نوروزی می نهادند این است که هفت سین ها باید دارای این پنج ویژگی باشند.

۱. نام آنها پارسی باشد.
۲. با بندواژه (حرف) سین آغاز شود.
۳. دارای ریشه گیاهی باشد.
۴. خوردنی باشد.
۵. نام آنها از واژه های تركیبی ساخته نشده باشد (مثل سیب زمینی، سبزی پلو، سیرترشی)

با نگرش به پنج بند بالا, می بینیم که سیب, سیر, سماغ, سرکه, سمنو, سبزی (یا سبزه) و سنجد همه دارای این پنج ویژگی هستند.

بر این پایه:
- سنبل ( نه خوراکی است نه پارسی) تازی است
- سکه ( نه خوراکی است نه پارسی) تازی است
- سماور ( نه خوراکی است نه پارسی) روسی است, همچنین سوزن, سیخ, سه پایه و مانند اینها.

با نگرش به آنچه که آمد, در بیست میلیون واژه های پارسی, نمی توان هشتمی را برای هفت سین های نوروزی پیدا کرد که دارای این پنج ویژگی باشند.

در پایان باید افزود که هر یک از سین های هفت سین, نماد یکی از سپنتاهای ( هفت ابر فرشته ) کیش زرتشت است.

** سیر ** نماد اهورامزدا
** سبزه ** فرشته اردیبهشت نماد آب های پاک است
** سیب ** فرشته سپندارمذ, فرشته زن, نماد بردباری و پرستاری است
** سنجد ** فرشته خورداد نماد دلبستگی
** سرکه ** فرشته امرداد نماد جاودانگی
** سمنو ** فرشته شهریور نماد خواربار
** سماغ ** فرشته بهمن نماد باران
(سماغ واژه پارسی است و نباید با بندواژه "ق" نوشنه شود)
------------------------------
دکتر ناصر انقطاع