می گویم ...
تنها دانستم سکوت جایز نیست.
زیـــــــرا آزادی, سپیدی و مهر را می ستایم ... و اینک از آن بی بهره ایم
پس می جنگم و تنها چاره مان این است.
و سخنم با پلیدان روسیاه این است:
گیرم در باورتان به خاک نشسته ام
وساقه های جوانم از ضربه های تبرهاتان زخم دار است
باریشه چه می کنید
گیرم بر سر این بام بنشسته در کمین پرنده ای
پرواز را علامت ممنوع میزنید
با جوجه های نشسته در آشیانه چه می کنید
گیرم که میزنید
گیرم که می کشید
گیرم که می برید
با رویش ناگزیر جوانه چه می کنید
۱۳۹۲ شهریور ۲۲, جمعه
وقتي در سال ۲۰۰۷ در کشور آلمان اولين سازمان اکس مسلم را بنيان گذاشتيم٬ با وجود اينکه اين حرکت با استقبال عظيم بين المللي مواجه شد٬ هيچگاه تصور نميکردم٬ در کشورهاي خاورميانه و شمال افريقا و در کشورهايي اسلام زده٬ با اين سرعت٬ به يمن انقلابات و شورش هاي عظيم اجتماعي٬ جنبش اکس مسلم رشد کند و جوانان زيادي خود را اکس مسلم نام نهاده و سازمانهاي اکس مسلم را بنيان نهند.
اين روزها با تلفني از مراکش و اينکه آنور خط کسي بمن گفت٬ من يک اکس مسلم مراکشي هستم و ميخواهم ببينم در اين کشور چه ميتوان کرد٬ رابطه ام با جواناني در مراکش وصل شد که فعاليت ميکنند و خود را به جنبشي منتصب ميکنند که در ۲۰۰۷ در آلمان آغاز شد.
ﺑﺬﺍﺭ ﯾﻪ ﮐﻢ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﯼ ﺧﺪﺍ ﺑﻬﺖ ﺑﺪﻡ
ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺷﺶ ﻣﯿﺎﺩ ﺗﻤﺎﺷﺎﭼﯽ ﺑﺎﺷﻪ! ﺍﻫﻞ ﺷﻮﺧﯿﺎﯼ ﻧﺎﺟﻮﺭﻩ
ﻓﮑﺮ ﮐﻦ! ﺗﻤﺎﯾﻼﺕ ﺷﻬﻮﺍﻧﯽ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺁﺩﻡ ﻣﯿﺪﻩ!
ﺍﯾﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺧﺎﺭﻕ ﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﺭﻭ ﻣﯿﺪﻩ، ﺑﻌﺪ ﭼﯿﮑﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ؟
ﻗﺴﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﻡ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﺮﮔﺮﻣﯽ ﺧﻮﺩﺵ، ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻠﻮﺕ ﺧﻮﺩﺵ، ﻭﺍﺳﻪ ﻓﯿﻠﻢ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﺍﻟﻮﻫﯿﺘﺶ، ﯾﻪ ﺳﺮﯼ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻋﻠﯿﻪ ﺷﻮﻥ ﻭﺿﻊ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ!
ﺍﯾﻦ ﺳﺮﮐﺎﺭﯾﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻫﺎﺱ!
ﺑﺒﯿﻦ ﺍﻣﺎ ﺩﺱ ﻧﺰﻥ!
ﺩﺱ ﺑﺰﻥ ﺍﻣﺎ ﻣﺰﻩ ﻧﮑﻦ!
ﻣﺰﻩ ﮐﻦ ﺍﻣﺎ ﻗﻮﺭﺕ ﻧﺪﻩ!
ﻫﺎ ﻫﺎ ﻫﺎ ! ﻭ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﯼ ﺍﯾﻦ ﭘﺎ ﺍﻭﻥ ﭘﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ، ﺍﻭﻥ ﺩﺍﺭﻩ ﭼﯿﮑﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ؟!
ﺩﺍﺭﻩ ﺍﺯﺧﻨﺪﻩ ﺭﯾﺴﻪ ﻣﯿﺮﻩ! ﻣﺮﺩﻡ ﺁﺯﺍﺭﻩ ، ﺍﻭﻥ ﯾﻪ ﻣﺎﻟﮏ ﻣﻔﻘﻮﺩ ﺍﻻﺛﺮﻩ!
ﺍﻭﻧﻮ ﺑﭙﺮﺳﺘﻢ؟
ﻫﺮﮔﺰ
ﺁﻝ ﭘﺎﭼﯿﻨﻮ ـــ ﻓﯿﻠﻢ ﻭﮐﯿﻞ ﻣﺪﺍﻓﻊ ﺷﯿﻄﺎﻥ
۱۳۹۲ شهریور ۱۲, سه‌شنبه
دوم سپتامبر 1941(11 شهريور 1320) رضاشاه از طريق نزديكان خود اطلاع يافت كه سربازان كه همگي وظيفه و از شهرهاي دور افتاده و روستا ها بودند از هشتم شهريور كه آنان را از پادگانها بيرون كرده اند در خيابانها و جاده ها گرسنه مانده و با پاي پياده به زادگاههاي خود باز مي گردند و قسمتي از سلاحهاي سبك و فشنگ از انبارهاي اسلحه سرقت شده و به اشرار فروخته مي شود!. رضا شاه كه هنوز نمي دانست انگلستان و شوروي بركناري، تبعيد و اسارت اورا از شرايط تغييرناپذير براي ترك مخاصمه مطرح كرده بودند با دريافت خبر آوارگي سربازان از اطرافيانش، بار ديگر خشمگين شد و غافل از اين كه آوارگي خود او، بسان سربازان ، مطرح است عصا بر زمين مي زد و تاكيد برتسريع تشكيل دادگاه نظامي زمان جنگ (معروف به محكمه حرب) با حضور شخص خود داشت تا مقامات نظامي كه سربازان پادگانها را مرخص كرده بودند محاكمه و اعدام شوند. تنها خبر رسمي كه در اين روز به رضا شاه دادند تا اعصابش را خرابتر كنند و جرات را از او بگيرند ادامه بمباران شهرهاي شمالي توسط هواپيما هاي شوروي و پيشروي واحدهاي نظامي انگلستان به داخل كشور بود. رضا شاه هنوز نمي دانست كه لشكر 7 پياده كرمان حاضر به ترك پادگان نشده و خودرا براي نبرد با يك تيپ هندي كه تا 107 كيلومتري جنوب اين شهر پيش آمده بود آماده كرده و اين تيپ از بيم مقابله، در جلگه «راين Rayen » و دامنه كوه هزار دست به سنگربندي زده است؛ لشكر خوزستان بدون توجه به بخشنامه «نخجوان ـ رياضي» با نيروهاي متجاوز انگليسي درگير شده و زد و خورد ادامه دارد؛ لشكر تبريز هم به دو قسمت شده؛ قسمتي با توپخانه لشكر از بيراهه براي دفاع از تهران روانه پايتخت شده و قسمت ديگر ترجيح داده كه به جاي تسليم شدن به نيروهاي شوروي، به تركيه «بي طرف» عقب نشيني كند. رضا شاه همچنين خبر نداشت كه زير گوش او، در تهران، خلبانان پايگاه قلعه مرغي كه بر ضد فرمانده سابق خود كه به آنان دستور رفتن به منازلشان را داده بود شورش كرده بودند و تعداد ديگري از هواپيماهارا در «يافت آباد» فرود آورده و زير درختها استتار كرده بودند تا به موقع از آنها استفاده دفاعي كنند. ولي اين خبر را كه براي هر ايراني تاسف آوراست به رضا شاه داده بودند كه در پي مرخص شدن سربازان لشكر فارس، بعضي از عشاير منطقه در اين لحظات حساس، ميهندوستي را رها ساخته، اسلحه برداشته و درصدد حمله به شهرها و روستاها و كاروانها بر آمده اند ولي برايش تحليل نكرده بودند كه اين عمل به تحريك عوامل خارجي (انگلستان) صورت گرفته كه سران ايلها را تطميع كرده بودند. رضا شاه موفق نشده بود ريشه ايلخان بازي را در عشاير كه يك مسئله عمومي ايران از زمان مغولها بود كاملا قطع كند.
در اين ميان دو راديو متعلق به انگستان ( لندن و دهلي) رضاشاه را زير شديدترين انتقادها قرار داده و سعي در بدنام كردن او داشتند تا به اين ترتيب نظر آن گروه از مقامات ايراني را كه هنوز هواخواه وي بودند تغيير دهند و راه را براي اسارتش هموار سازند.
كارشناسان نظامي بي طرف و نگارندگان تاريخهاي نظامي به صراحت نوشته اند كه اگر خيانت اواخر آگوست در ايران صورت نگرفته بود، در آن زمان شوروي و انگلستان آن نيروي اضافي را نداشتند كه بتوانند از عهده ارتش ايران كه با انضباط سخت آموزش ديده بود برآيند، زيرا كه شوروي در برابر آلمان حالت دفاعي توام با عقب نشيني در پيش گرفته، لنينگراد به محاصره آلماني ها افتاده و انگلستان در شمال آفريقا و اروپا با آلمان و در خاور دور با ژاپن درگير بود و تكنولوژي نظامي تا آن حد پيشرفته نبود كه ايران فاقد آن باشد و در آن زمان حتي ايران اگر مي خواست مي توانست به سرزمين هاي مجاور خود كه جز تركيه و افغانستان، زير سلطه قدرتهاي اروپايي بودند تعرض كند. چرچيل در خاطرات خود اعتراف كرده است كه براي حمله به ايران، با زحمت بسيار توانسته بود 3500 تا 5000 سرباز عمدتا هندي جمع آوري كند!.
منبع: www.iranianshistoryonthisday.com انوشيروان کيهاني زاده
۱۳۹۲ شهریور ۱۰, یکشنبه
برای چهارمین سال پیاپی، گروهی از زنان در حدود
۳۰ شهر جهان، روز جهانی «بالاتنه‌ی برهنه» (Go Topless Day) را جشن گرفتند.
این جشن که در آمریکا با سال‌روز به دست آوردن حق رای توسط زنان این کشور در ۲۶ آگست ۱۹۲۰ هم‌زمان است، به فرصتی برای اعتراض به ممنوعیت برهنه شدن زنان در برخی ایالت‌های آمریکا تبدیل شد.
دیلان هال، دختر بیست ساله‌ای که روز یکشنبه (۲۵ آگست-۳ شهریور) با سینه‌های برهنه در بریانت پارک منهتن در نیویورک حاضر شده بود به نیویورک دیلی نیوز گفت: «بیرون داغ است و مردان می‌توانند پیراهن‌های‌شان را درآورند. چرا زنان نتوانند؟ ما هم از پوست و استخوان هستیم. چه فرقی می‌کند اندازه‌ی آن چربی که بر روی قفسه‌ی سینه‌های‌مان داریم چقدر است؟»
ممنوعیت تردد در فضاهای عمومی با بالاتنه‌ی برهنه در ماه می امسال با دستور پلیس نیویورک برداشته شد. با این وجود، هالی ون ووست، زن ۴۸ ساله‌ای که از سال ۲۰۱۱ در مراسم این روز شرکت می‌کند معتقد است که با وجود آزاد بودن، هنوز برایش آسان نیست که بدون پیراهن بیرون بیاید.
او توضیح می‌دهد که تمام شهر را با بالاتنه‌ی برهنه چرخیده و دریافته که این موضوع برای بیشتر مردم عجیب بود و احساس ناراحتی می‌کردند. مساله‌ای که باعث شده خود او هم احساس ناراحتی کند.
اما در حالی‌که در سه شهر از دو ایالت تنسی و ایندیانا نیز تجمعات مشابهی بر پا شد، در ایالت مذهبی‌تر یوتا، خبری از زنان برهنه نبود. بر اساس قوانین این سه ایالت، بیرون آمدن زنان با بالاتنه‌ی برهنه ممنوع است.
در شهر ونکوور کانادا نیز گروهی از زنانی که هم‌زمان با سایر شهرهای دنیا با سینه‌های برهنه جمع شده بودند، شعار می‌دادند: «سینه‌های‌تان را آزاد کنید؛ فکرهای‌تان را آزاد کنید.»
اما در پاریس که تاپلس بیرون آمدن زنان، جریمه‌ای ۱۵ هزار یورویی برای آنان در پی خواهد داشت، تظاهرکنندگان که ناچار به پوشیدن پیراهن بودند، با بلندگوهای دستی خواهان «حق»شان شدند.
تورنتو، سان‌فرانسیسکو، آستین، ونیز ایتالیا، بوردو فرانسه و فرایبورگ آلمان دیگر شهرهایی بودند که در آنها تجمعاتی، هرچند کوچک، برپا شد.
گفتنی است کنگره‌ی آمریکا، در سال ۱۹۷۱، روز ۲۶ آگست را که سال‌روز به دست آوردن حق رای برای زنان این کشور است، به عنوان روز برابری زنان نام‌گذاری کرد.
دیلان هال، دختر بیست ساله‌ای که روز یکشنبه (۲۵ آگست-۳ شهریور) با سینه‌های برهنه در بریانت پارک منهتن در نیویورک حاضر شده بود به نیویورک دیلی نیوز گفت: «بیرون داغ است و مردان می‌توانند پیراهن‌های‌شان را درآورند. چرا زنان نتوانند؟ ما هم از پوست و استخوان هستیم. چه فرقی می‌کند اندازه‌ی آن چربی که بر روی قفسه‌ی سینه‌های‌مان داریم چقدر است؟»
ممنوعیت تردد در فضاهای عمومی با بالاتنه‌ی برهنه در ماه می امسال با دستور پلیس نیویورک برداشته شد. با این وجود، هالی ون ووست، زن ۴۸ ساله‌ای که از سال ۲۰۱۱ در مراسم این روز شرکت می‌کند معتقد است که با وجود آزاد بودن، هنوز برایش آسان نیست که بدون پیراهن بیرون بیاید.
او توضیح می‌دهد که تمام شهر را با بالاتنه‌ی برهنه چرخیده و دریافته که این موضوع برای بیشتر مردم عجیب بود و احساس ناراحتی می‌کردند. مساله‌ای که باعث شده خود او هم احساس ناراحتی کند.
اما در حالی‌که در سه شهر از دو ایالت تنسی و ایندیانا نیز تجمعات مشابهی بر پا شد، در ایالت مذهبی‌تر یوتا، خبری از زنان برهنه نبود. بر اساس قوانین این سه ایالت، بیرون آمدن زنان با بالاتنه‌ی برهنه ممنوع است.
در شهر ونکوور کانادا نیز گروهی از زنانی که هم‌زمان با سایر شهرهای دنیا با سینه‌های برهنه جمع شده بودند، شعار می‌دادند: «سینه‌های‌تان را آزاد کنید؛ فکرهای‌تان را آزاد کنید.»
اما در پاریس که تاپلس بیرون آمدن زنان، جریمه‌ای ۱۵ هزار یورویی برای آنان در پی خواهد داشت، تظاهرکنندگان که ناچار به پوشیدن پیراهن بودند، با بلندگوهای دستی خواهان «حق»شان شدند.
تورنتو، سان‌فرانسیسکو، آستین، ونیز ایتالیا، بوردو فرانسه و فرایبورگ آلمان دیگر شهرهایی بودند که در آنها تجمعاتی، هرچند کوچک، برپا شد.
گفتنی است کنگره‌ی آمریکا، در سال ۱۹۷۱، روز ۲۶ آگست را که سال‌روز به دست آوردن حق رای برای زنان این کشور است، به عنوان روز برابری زنان نام‌گذاری کرد.
اشتراک در:
پست‌ها
(Atom)