انـــــدیشه دیگر

هرودوت در کتاب خود نوشته که به چشم خود دیده که سربازان ایرانی سواد خواندن و نوشتن دارند

در
حالی که در همان موقع بیشتر افسران یونانی سواد خواندن و نوشتن نداشتند و
حتی “لئونیداس” پادشاه کشور اسپارت که جنگ او با ۳۰۰ سرباز در تنگه ی
“ترموپیل” در مقابل خشایار شاه فقط مقدمات خواندن و نوشتن را می دانسته و
نمی توانست با تسلط بخواند و بنویسد و در بین ۳۰۰ سربازش حتی یک نفر هم
سواد نداشته است.

گرچه در ایران در دوره ی هخامنشیان مردم
از لحاظ صنفی به چند طبقه تقسیم می شدند ولی نه مزایای طبقاتی(از لحاظ
مالی) و نه تبعیض در آموزش و پرورش و ایرانیان عقیده داشتند همانطور که
باید برای ادامه ی زندگانی کار کنند برای خواندن متون مذهبی هم باید خواندن
و نوشتن را فرا بگیرندو یکی از دلایل با سوادی ایرانیان حتی در پایان دوره
ی هخامنشیان اینست که در تمام خانه های ایران کتاب و به خصوص کتابهای
مذهبی وجود داشته و اگر سواد نداشتند در خانه ی آنها کتاب یافت نمیشد(در
حالیکه همه ی خانه ها کتاب داشتند) در واقع سواد داشتن با واجب دانستن آن
توسط دین جزو فطرت ایرانیان شد که بعد از حمله ی عربها نیز از بین نرفت.

بعد
از حمله ی عربها بعضی از مورخان سطحی گفتند که اعراب سواد و کتاب خوانی و
کتاب نویسی را به ایرانیان آموختند در صورتی که کلمه ی کتاب که وارد زبان
عربی شد کلمه ای ایرانی است و از ریشه ی “کتو”می باشد.

عربها کتاب نمی خواندند و کتاب نمی نوشتند و بعضی عربها حتی در طول عمر خود یک کتاب هم ندیده بودند.

“ارنست
رنان”نویسنده و لغت شناس و فیلسوف فرانسوی می گوید فرهنگ و ادب عرب از
ایرانیان جان گرفت واگر آنچه را که به وسیله ی فرهنگ و ادب ایران وارد
زندگی اعراب گردید ازآنها منتزع کنیم تنها عرب می ماند و شتر او…

“پروفسورکامرون”:اگر
در ایران مبادرت به حفاری کنیم بعید نیست آثار و اسنادی به دست بیاید که
باعث حیرت جهانیان شود و به خصوص ثابت گردد ایرانیان اولین معلم خط و الفبا
در جهان بوده اند.