انـــــدیشه دیگر

کشور امارات همزمان با ادعاهای ارضی بی پایه علیه جزایر سه گانه همیشه
ایرانی خلیج فارس، با سرمایه گذاری عظیم و با سرعت، مشغول گسترش جزایر
مصنوعی در کرانه های جنوبی خلیج فارس است که با هدف افزایش سرمایه، تصرف
گام به گام حریم آبی ایران و عربی کردن نام خلیج فارس، زندگی را در آب های
خلیج فارس به خطر انداخته است.

به گزارش «تابناک»، این کار که با سکوت شگفت انگیز و توجیه ناشدنی رسانه ها
و مسئولین داخلی همراه شده، نه تنها محیط زیست شکننده خلیج فارس را در
معرض نابودی قرار داده که مرزهای آبی و مناطق حاکمیتی و تمامیت ارضی ایران
در خلیج فارس را نیز در معرض تهدید جدی قرار داده است.

ذکر این مهم لازم است که ساخت سه جزیره به شكل نخل (Palm Lands) كه طول هر
كدام بیش از 6 كیلومتر است و یك جزیره بیضوی به شكل نقشه 5 قاره كره زمین
(Universe) در منطقه‌ای به طول 9 كیلومتر و عرض 6 كیلومتر و با مساحتی
نزدیک 63 کیلومتر مربع که کاملا در تضاد با اکوسیستم طبیعی خلیج فارس  است،
با سرمایه گذاری بیش از بیست میلیارد دلار در حال تکمیل شدن است.

از سوی دیگر، سلطان بن سلیم، مدیر این پروژه در اظهارات تجاوزگرانه ای، بی
پرده فاش کرده که: «با توجه به این که هم اکنون تنها بخش کوچکی از ساحل
خلیج فارس به امارات تعلق دارد، به هنگام پایان این پروژه، دولت امارات با
داشتن 1200 كیلومتر ساحل به مقدار کافی ابزار برای اعمال فشار به ایران در
اختیار خواهد داشت»!

عمق این کار فاجعه بار امارات متحده عربی، همزمان با پایان راه اندازی
نخستین جزیره نخل نمایان شد؛ هنگامی كه به اذعان رسمی مجریان، برای این
پروژه 1.65 میلیارد متر مكعب ماسه و 87 میلیون تن سنگ های صخره ای برای پی
سازی و برای تكمیل محوطه ها نیز یک میلیارد تن صخره ـ که به طور عمده از
قاچاق سنگ های صخره ای از ایران تأمین شده ـ به محل آورده و مورد استفاده
قرار گرفته است.

بنابراین، گذشته از پیامدهای سوء محیط زیستی احداث جزایر مصنوعی در خلیج
فارس از جمله نابودی محیط زیست طبیعی ایران با تخریب خاک ها و سنگ های صخره
ای کوهستان های ایران و انتقال آن ها به امارات، تهدید امنیت زیستی
پرندگان مهاجر و جانداران جزایر غیر مسکونی خلیج فارس، نابودی پوشش زنده
مرجانی به عنوان یکی از پتانسیل های مهم تجمع زیستی خلیج فارس، تخریب پهنه
بندی طبیعی بستر دریا و... پیامدهای سوء ژئوپلتیکی نیز بر این رفتار
اماراتی ها مترتب است.

از مهمترین هدف ها و پیامد های سیاسی گسترش جزایر مصنوعی توسط امارات نیز
می توان موارد زیر را برشمرد: توسعه حریم مرزهای دریایی امارات، توسعه طلبی
ارضی با انتقال 12 میل انحصاری ماهیگیری از کرانه های خشکی جنوب خلیج
فارس، تصرف گام به گام فلات قاره و بستر خلیج فارس، بسترسازی برای راه
اندازی کانال جایگزین تنگه هرمز و تبلیغ و تثبیت نام جعلی برای خلیج فارس
از راه تبلیغات رسانه ای و... .

به هر روی، باید توجه داشت که جزایر مصنوعی امارات، در حالی بی سر و صدا و
در بایکوت خبری رسانه ای ایران، یکی پس از دیگری سر از آب درمی‌آورند که نه
تنها مخالفتی جدی از سوی نهادهای مسئول ایرانی ندیده ایم، بلکه با کمال
تأسف در برخی رسانه ها، روزنامه ها و سایت های اینترنتی داخلی، شاهد تبلیغ
پیش فروش منازل در این جزایر نیز هستیم!


از سویی، تحمیل خسارت های جبران ناپذیر بر زیستگاه آبی خلیج فارس، در حالی
است که ایرانیان، تلاش چندانی در جلوگیری از فعالیت های غیرقانونی طرف
اماراتی خود نداشته و از این روی، فعالیت ناشایسته سازمان حفاظت محیط زیست
ایران و بی توجهی مدیران به ساخت جزایر مصنوعی اماراتی در خلیج فارس در گام
نخست با تهدید آشکار علیه ایران، ملت ایران را از حقوق طبیعی محیط زیستی و
ژئوپلتیک خود در کرانه های شمالی و جنوبی خلیج فارس محروم می کند.

این در حالی است که پیمان نامه حفاظت محیط زیست منطقه‌ای مهمی همچون
«راپمی» توسط  همه کشورهای ساحلی خلیج فارس، از جمله امارات در سال 1978 به
امضا رسیده که در آن تأکید شده است، آب های خلیج فارس، بین المللی هستند و
همه کشورها باید به حریم آن احترام بگذارند و هر نوع توسعه ای که حریم آن
را به خطر اندازد، برای کشورهای همسایه آن ممنوع است، ولی نبود آگاهی رسانی
مناسب از سوی نهادهای مسئول ایران و حضور نیافتن بازرسان سازمان ملل در
این منطقه و ارایه نشدن گزارش فاجعه محیط زیستی ساخت جزایر مصنوعی، دولت
امارات را در اقدامات سودجویانه خود جسورتر ساخته است.

بنابراین، ضروری است مسئولان محیط زیستی و دیپلماتیک ایرانی با بهره از
اهرم ها و کنوانسیون های بین المللی، دنیا را به فاجعه دست ساخت اماراتی ها
آشنا کنند و لازم است، اماراتی ها به عنوان تجاوزگران به زیستگاه طبیعی
خلیج فارس معرفی و نه تنها از ادامه فعالیت های تخریب گرانه خود بازداشته
شوند، بلکه ملزم به پرداخت خسارت های محیط زیستی به ایران شوند.

گفتنی است، در موردی مشابه، پیگیری مداوم مشکلات آلودگی محیط زیستی در خلیج
مکزیک و ارایه چندین گزارش بین المللی، باعث شد آمریکا آن را بزرگترین
ضایعه زیست محیطی قرن بنامد و با جلوگیری از گسترش آلودگی، غرامت های
هنگفتی هم از مسببان فاجعه محیط زیستی آن منطقه دریافت کند.